Test | Fujifilm X100T. I piękny, i bestia

Szybkość

Niestety – tutaj mam do X100T dość poważne uwagi, jako że na uruchomienie i zarejestrowanie pierwszego ujęcia aparat potrzebuje 1,4 sekundy. Jeśli potraktujemy ten sprzęt jako narzędzie do reportażu ulicznego, to już po kilku chwilach trafimy na sytuację, w której cały proces będzie trwać zdecydowanie zbyt długo. Z drugiej strony patrząc, porównuję kompakt z lustrzankami i bezlusterkowcami, bo bezpośrednia konkurencja wypada podobnie (lub nawet gorzej), a cyfrówki o półkę niżej… Cóż, ich porównywanie ma sensu.

Zaletą Fuji jest na pewno niezauważalne opóźnienie migawkowe oraz 0,6 sekundy, jakie aparat potrzebuje na rejestrowanie kolejnych zdjęć z wyłączonym trybem seryjnym. Po jego aktywowaniu otrzymamy szybkość równą 6 klatkom na sekundę zarówno w trybie JPEG (do 60 klatek), jak i RAW (do 7 klatek).

Autofocus

Autofocus bazuje zarówno na detekcji kontrastu, jak i detekcji fazy, dysponuje też rozpoznawaniem twarzy w czasie rzeczywistym. Sensor AF dysponuje 49 polami ostrzenia, z których każde możemy wskazać ręcznie i zmienić ich rozmiar, przekręcając tylnym pokrętłem. W zdecydowanej większości przypadków byłem zadowolony z prędkości autofocusu, natomiast kilkukrotnie, w słabszym świetle, ustalanie ostrości trwało dłużej, niż powinno. Z 300 milisekund, jakich aparat potrzebuje przy optymalnym naświetleniu, po zmroku czas ten wzrasta do zbyt długich 0,8, a nawet 1 sekundy – to znów wartości nieodpowiednie dla twórców zorientowanych na reportaż. Osobiście liczę na to, że Fuji zaprezentuje nowy układ w kolejnej generacji tego wyśmienitego sprzętu. Nie mogę przyczepić się ani do trybu śledzenia, ani do celności, ani do funkcji dodatkowych, ale wydajność w cieniu nie jest wystarczająca.