Rewolucja Sony objawia się przede wszystkim w obecności pełnej klatki – ale nie tylko. A7R jest generalnie aparatem udanym, świetnie zaprojektowanym i ergonomicznym. Obawiam się jedynie o dostępność szkieł – ale to, zapewne, przyjdzie z czasem.

Sony A7R – specyfikacja

Typ	bezlusterkowiec
Wymiary	127 x 94 x 48 mm
Waga	465 g z baterią i kartą pamięci
Obudowa	stop magnezu
Matryca	pełnoklatkowa, CMOS, bez filtra dolnoprzepustowego
Rozdzielczość	36 MP
Czułość ISO	100-25600
Przekątna ekranu	3″
Typ ekranu	uchylany, OLED
Rozdzielczość	1,23 mln pkt
Nagrywanie filmów	1920 x 1080 (60p, 60i, 24p), 1440 x 1080 (30p), 640 x 480 (30p), MPEG-4/AVCHD
	mikrofon stereofoniczny
Zdjęcia seryjne	4 kl./s
Stabilizacja obrazu	nie
Migawka	30-1/8000s
Obsługa kart	SD/SDHC/SDXC
Lampa błyskowa	tak, pop-up, LP 8 dla ISO 100
Hot-shoe	nie
Wizjer	EVF, 2,36 mln punktów, 0,71x
Bateria	Akumulator litowo-jonowy NP-FW50
Wydajność	ok. 340 zdjęć wg CIPA
Nastawy automatyczne	tak
Nastawy ręczne	tak
Efekty	tak
Inne	Wi-Fi, USB, Mini HDMI (C), akcelerometr

Skrótem, czyli wideorecenzja Sony A7R

• Zobacz inne maniaKalne wideorecenzje na YouTube

Budowa / przyciski / ergonomia

Prosty projekt i świetna wygoda obsługi

Biorąc do ręki Sony A7R nie spodziewałem się, że aparat będzie tak komfortowy. Jest idealnie wyważony, solidnie skonstruowany, nie sposób też nie klasyfikować go w półce premium. Detale, takie jak bagnet w miedzianym kolorze, świetnie komponującym się z pomarańczą znaku alfa to tylko wisienka na szczycie wspaniałego tortu.

[nggallery id=232 template=techmaniak]

Na frontowym panelu zauważymy pokryty gumopodobnym materiałem grip z czujnikiem podczerwieni, przycisk zwalniający mocowanie obiektywu, sam bagnet oraz logo serii. Wprawne oko wychwyci jeszcze przednie pokrętło, odpowiedzialne za zmianę kluczowych parametrów ekspozycji i umiejscowioną zaraz obok diodę doświetlającą układ autofocusu. Co więcej, wszystko zostało tu wykonane ze stopu magnezu (choć już w nieco tańszym modelu A7 przednia ścianka to wzmacniany plastik).

Tylny panel składa się głównie z odchylanego, 3-calowego monitora, wizjera elektronicznego, dodatkowego pokrętła ekspozycji, a także całego zestawu przycisków, tj. MENU, C2, przełącznika AF/MF i blokady ekspozycji, programowalnego przycisku funkcyjnego, kolejnego, trzeciego już pokrętła połączonego z wybierakiem, oraz dwóch kolejnych guzików – odtwarzania i kasowania. Na prawym boku widać ponadto dedykowany przycisk nagrywania wideo i sprytnie zamocowany slot na kartę pamięci, za którym nadrukowano logo Wi-Fi i NFC. Bok lewy, natomiast, daje nam dostęp do wszystkich gniazd komunikacyjnych – mini-jacka, gniazda mikrofonowego, portu Micro HDMI i USB.

Samo fotografowanie jest przyjemne – pokrętła znajdują się w naturalnych miejscach, pod kciukiem i palcem wskazującym, a dodatkowa opcja szybkiej zmiany trybów (jak w tradycyjnej lustrzance) i kompensacji ekspozycji (na górnej ściance) usprawniają techniczny proces fotografowania do maksimum.

Akumulator / lampa błyskowa

350 zdjęć na jednym ładowaniu?

Wyposażony w baterię NP-FW50, bezlusterkowiec osiągnął w trakcie testu granicę 350 zdjęć – nieco więcej, niż wynoszą szacunki organizacji CIPA, ale mamy do czynienia z różnicą marginalną. Na przedłużenie żywotności na pewno będzie mieć wpływ wyłączenie Wi-Fi, NFC, ograniczenie filmowania i korzystanie przede wszystkim z wizjera elektronicznego, nie z ekranu LCD. Energię w ogniwie możemy uzupełniać za pośrednictwem dedykowanej ładowarki USB, bez konieczności wyciągania akumulatora z obudowy. Działa to też, po prostu, po zwykłym kablu wpiętym do komputera, choć trwa wyraźnie dłużej – ok. 3, 4 godzin. Niemniej jednak Sony powinno się za to chwalić, nie ganić, zwłaszcza, że mamy też możliwość ładowania w sposób tradycyjny po dokupieniu odpowiedniej „szufladki”.

Sony A7 nie został wyposażony w zintegrowaną lampę błyskową, ale mamy za to do dyspozycji dedykowaną gorącą stopkę, połączoną z funkcjonalnością Multi Interface Shoe celem podłączania całego zestawu akcesoriów. I systemowego flesza, oczywiście.

Wyświetlacz / wizjer

Na nic nie mogę narzekać

Sony postarało się o wyjątkowo dobry ekran OLED, cechujący się rozdzielczością 921 tys. punktów i bardzo dobrą czytelnością. Monitor możemy tu też odchylać w ograniczonym zakresie, co pomaga w fotografowaniu z nietypowych pozycji – i od góry, i od dołu.

[nggallery id=234 template=techmaniak]

A7R testowałem jeszcze przed X-T1 od Fujifilm – i owszem, ten ostatni ma wizjer większy i wyposażony w nieco lepsze rozwiązania technologiczne, ale Sony nie pozostaje daleko w tyle. Technologia TruFinder daje nam do dyspozycji panel OLED-owy, a więc rozwiązanie znane m.in. z modeli NEX-6, NEX-7 czy A99. Przy powiększeniu 0,71x i rozdzielczości 2,4 miliona punktów możemy być pewni wysokiej jakości obrazu. Narzekanie na cokolwiek – poza naturalnymi cechami tego rodzaju wyświetlaczy – mija się z celem.

Menu w tym modelu rozplanowano intuicyjnie, dzieląc poszczególne elementy na logicznie pogrupowane zakładki. Nie miałem problemów z poruszaniem się po ustawieniach aparatu.

Matryca / jakość zdjęć

Pierwszy bezlusterkowiec z pełną klatką

Zdjęcia są piekielnie ostre, to na pewno. Sony A7R jest pod względem jakości obrazu aparatem bezkompromisowym, zwłaszcza na rynku bezlusterkowców. I nie, nie mówię tym samym, że to aparat gorszy lub lepszy od pozostałych – jest po prostu inny. Postawiono tu nacisk na odrębne kwestie, z których na pierwszy plan wysuwa się właśnie matryca formatu 35 mm – a więc o takim samym rozmiarze, jaki można znaleźć w profesjonalnych lustrzankach reporterskich.

Sony zadbało też o minimalny czas otwarcia migawki, który w przeciwieństwie do sporej ilości korpusów dostępnych na rynku nie kończy się na 1/4000 sekundy. Dostajemy tu standardowe 1/8000 sekundy, zdecydowanie ułatwiające pracę przy szerokim otworze względnym i silnym świetle słonecznym.

Zakres ISO to w tym sprzęcie bajka – poważny zanik szczegółów widoczny jest dopiero od wartości 12800, choć już szum zaczyna pojawiać się na ISO 6400. Tak czy inaczej, Sony odwaliło kawał świetnej roboty, czego rezultaty widać poniżej. Pliki testowe w JPEG pochodzą bezpośrednio z aparatu. RAW-y wywołałem w Adobe Lightroom 5 z zachowaniem neutralnych ustawień eksportu.

Automatyczny balans bieli pracuje świetnie. Skutecznie dba o prawidłową reprodukcję kolorów niezależnie od środowiska, w jakim fotografujemy – czy to w świetle naturalnym, czy sztucznym, jarzeniowym. Bez wątpienia pomaga tu również elektroniczny wizjer, który na bieżąco, jeszcze w trakcie kadrowania, pokazuje wpływ poszczególnych ustawień WB na naszą scenę.

Poniżej znajdziecie zestaw zdjęć przykładowych wykonanych przy pomocy obiektywu Carl Zeiss FE 35 mm f/2,8.

Zdjęcia przykładowe

 

Szybkość / stabilizacja / AF / nastawy

Aparat do sportu to to nie jest…

Na uruchomienie i zapisanie pierwszego zdjęcia (RAW+JPEG) Sony A7R potrzebuje aż 2,5 sekundy, co wiąże się przede wszystkim ze ogromną rozdzielczością i koniecznością włączenia w proces obróbki JPEG-ów sporej mocy obliczeniowej. Z drugiej strony, nie ma tu mowy o opóźnieniu migawkowym.

W czasie testu korzystałem z kart Kingston SDHC 8 GB Class 10.

Ale cóż – do szybszej fotografii, zwłaszcza z wykorzystaniem ciągłego autofocusu, bardziej przyda się nie A7R, a nieco tańsza A7. Żaden z tych aparatów nie sprawdzi się w fotografii sportowej, ale ten ostatni na pewno będzie bardziej użyteczny. Poniżej znajdziecie zestawienie prędkości trybu seryjnego (4 kl./s, niezależnie od trybu fotografowania) w standardowych warunkach; jak widać, dla samochodu przejeżdżającego z szybkością ok. 60 km/h, A7R okazuje się zbyt powolny; na drugim kadrze widać jedynie skrawek jego nadwozia.

Sam autofocus w dostatecznym świetle działa wyśmienicie… ale już w marnych warunkach ustalanie ostrości potrafi zająć nawet sekundę. Nie jest to wynik porównywalny z nowymi aparatami Mikro Cztery Trzecie, Sony A6000 czy Fujifilm X-T1, które chwalą się czułością AF nawet do -3EV, jednak samo A7R nigdy nie było promowane jako aparat szybki. To przede wszystkim sprzęt do uzyskiwania jak najlepszej jakości obrazu, z czego wywiązuje się w stu procentach.

W korpusie nie znajdziemy zintegrowanej stabilizacji obrazu – system polega na OIS-ie wbudowanym w dedykowane obiektywy.

Efekty / filmy

Sony dodało do pieca

Wykorzystując filtry cyfrowe możemy skorzystać m.in. z efektu akwareli, aparatu-zabawki, stylistyki retro, różnorakich ustawień koloru selektywnego, podbicia barw, trybu HDR czy dioramy. Efektów jest tu naprawdę sporo, każdy też działa należycie płynnie, oferując użytkownikowi możliwość zmodyfikowania obrazu bez konieczności używania komputera.

 

Mamy tu ponadto predefiniowane tryby kolorystyczne, pozwalające na szybkie dostosowanie parametrów obrazu poprzez takie ustawienia, jak naturalne podbicie barw czy konwersję na czerń i biel.

 

Sony postarało się też o wprowadzenie swoich dwóch sztandarowych trybów automatycznych, czyli „inteligentnej automatyki” i „lepszej automatyki”, których zadaniem jest optymalne dobieranie ustawień ekspozycji. Jeśli natomiast wolicie sprawy wziąć w swoje ręce, warto skorzystać z optymalizacji zakresu dynamicznego – i, oczywiście, szerokiego spektrum możliwości programów A, S i M.

Filmy przykładowe

Aparat pozwala na filmowanie w jakości Full HD (1920 x 1080 pikseli) z dźwiękiem stereofonicznym, w trybach 60p/50p/25p. Poniżej znajdziecie przykładowe klipy, nagrane w różnych warunkach oświetleniowych.

Podsumowanie, ocena i opinia

Aparat o bezkompromisowej jakości obrazu

Sony A7R jest udanym, drogim sprzętem przeznaczonym dla pasjonatów i zawodowców. Uzbrojony nie tylko w pełnoklatkową matrycę o rozdzielczości 36 megapikseli, ale też w multum funkcji programowych oraz moduły Wi-Fi i NFC pozwala myśleć, że inwestujemy w sprzęt na lata. Zwłaszcza, że jakość fotografii jest po prostu fenomenalna.

Dodatkowymi zaletami A7R są uszczelnienia obudowy, udany, szczegółowy wizjer i kompaktowa forma. Do wad, natomiast, można zaliczyć średnią jakość autofocusu w marnych warunkach oświetleniowych, brak lampy błyskowej w zestawie sprzedażowym (i brak flesza zintegrowanego) oraz nieco zbyt długi czas potrzebny na uruchomienie urządzenia.

Niemniej jednak nietrudno zaklasyfikować sprzęt jako jeden z najlepszych bezlusterkowców na świecie. Sony, po raz kolejny, postanowiło zaryzykować, wprowadzając duży, pełnoklatkowy sensor do korpusu o rozmiarach nie większych, niż rynkowa średnia. Wszystko razem przekłada się na świetną wygodę fotografowania.

ZALETY Świetny design; Uszczelnienia; Dobra ergonomia; Doskonała jakość obrazu; Pełnoklatkowa matryca; Szczegółowy wizjer i ekran LCD; Sprawny automatyczny balans bieli; Szeroki zestaw filtrów i efektów; Naturalne odwzorowanie barw; Migawka do 1/8000s; Wi-Fi i NFC.

WADY AF w słabym świetle mógł być lepszy; Brak dołączonej do zestawu lampy błyskowej.

 

Wyróżnienie redaKcji techManiaK.pl

Alternatywna propozycja

W tej chwili trudno wskazać alternatywę dla A7R bazując jedynie na rozmiarze sensora. Teoretycznie jedyną opcją byłby Sony A7 – jeśli natomiast szukać wśród urządzeń innych producentów, pozycjonujących swoje modele na półce premium, to bez wątpienia można wskazać takie konstrukcje, jak Olympus OM-D E-M1 czy Fujifilm X-T1.