Karolina Mazurkiewicz
Gregor Laubsch
Portfolio fotografa: www.gregorlaubsch.com
Profil FB (obszerne i często aktualizowane portfolio):
https://www.facebook.com/pages/Gregor-Laubsch-Photography/305343702856181
Nie będę tutaj wyjątkiem – uwielbiam rude kobiety i z prawdziwą przyjemnością fotografuję te bądź co bądź trudne modelki. Bo z rudymi nigdy nie jest łatwo… Zacząć wystarczy od samego słowa „ruda” dla jednej komplement, dla drugiej standard, dla trzeciej niestety obelga. I bądź tu mądry kolego fotografie, wyczuje temat tak by już na wstępie swojej modelki nie urazić lub co gorsza nie narazić się na straty w otoczeniu i osobie własnej. Stereotypowo myśląc – są to panie o temperamencie ognistym jak ich piękne włosy. Zależność tą wytłumaczyła mi jedna z rudych, co za „ruda” raczej się nie obraża – otóż, gdy w czasach młodości bardzo wczesnej notorycznie narażane są na uwagi mocno niewybredne, atakujące cechę, na którą w okolicach wczesnej podstawówki nie bardzo ma się wpływ (później większość miedzianowłosych usiłuje się farbować – o zgrozo!) wyrabia się dość skuteczny odruch obronny – najpierw w postaci łokci i pięści, następnie soczystej ironii. Na charakter dam o warkoczach barwy zachodu słońca pracujemy sami – my mężczyźni, fotografowie, koledzy – nie kochając ich od samego początku tak, jak na to zasługują. Ja uświadomiony i pełen pokory staram się by moje wyjątkowe modelki nie czuły się rude a RUDE z dumą płynącą ze słowa i barwy.
Problemem kolejnym poza lingwistycznym labiryntem jest sam fakt pracy nad portretem. W mojej opinii wyróżnić możemy trzy typy urody, jaką prezentują omawiane w tym tekście damy. Otóż wiadomo, iż wszystkie są… rude, jednak niektóre poszczycić się mogą grzywą o głęboko miodowej barwie, inne lokami w odcieniu dojrzałego kasztana, kolejne to rudy nieco zgaszony, przywodzący na myśli pustynny piasek. Dla każdego z tych typów podejść należy z nieco innym nastawieniem i… ustawieniem światła, co dodatkowo utrudnia porcelanowa cera. Nie spotkałem jeszcze naturalnie rudej modelki o skórze ciemniejszej od porcelany i nie ukrywam, że chyba wcale bym nie chciał. Lubię wyzwania a praca z tak wymagającymi modelkami niewątpliwie nim jest. Ostatnim czynnikiem wzbudzającym odrobinę kontrowersji są piegi. W zasadzie każdy rudzielec je ma, jednak intensywność występowania i rozmieszczenie jest różne. I różny jest też stosunek noszącej je osoby to samego ich istnienie. Od palącej nienawiści po głębokie uwielbienie. Brązowe czy lekko rdzawe, rozsiane są na buziach, ramionach czy dekoltach. W zależności od wizji fotografa i ewentualnych obiekcji modelki należy wypracować kompromis w ich pokazywaniu. Sporo zależy też od samego kunsztu osoby obsługującej aparat – technicznie rzecz ujmując pieg to plamka, kontrast w stosunku do tła, jakim jest skóra. Eksponowanie piegów może doprowadzić do sytuacji, gdzie zamiast buzi modelki widzimy indycze jajo z wyostrzonymi cętkami i dodatkowo wszystkimi ewentualnymi niedoskonałościami cery.
Każdy fotograf ma swoje typy urody, które mu bardziej lub mniej odpowiadają. Ja bezwstydnie przyznaję się: blondynki są ok, brunetki są ok, ale najpiękniejsze są rude z całą swoją nieprzewidywalnością. Jedna z modelek (o dziwo ruda-farbowana) twierdzi, iż rudy to nie kolor a charakter. Ja uważam, iż raczej nie charakter a kolor duszy. W przypadku naturalnie obdarzonych przez matkę naturę pań jest to stwierdzenie w pełni określające te fotograficznie skomplikowane istoty. Nie spotkałem dotąd rudzielca, z którym nie złapałbym tego magicznego, sesyjnego kontaktu. Mimo, iż naiwnym jest nic porozumienia przypisywać barwie włosów, pozostanę przy tym przekonaniu dokładając kolejny mit – rude są fajne, fotogeniczne i świetnie się z nimi pracuje.
W nie tak dalekiej przeszłości za miedziany warkocz trafiało się na szafot… Dziś „red hair” trafiają do najsłynniejszych atelier, stają się muzami reżyserów, malarzy, pisarzy, poetów i … fotografów. Za „ogonami komet” oglądają się panowie bez względu na wiek, a panie nieobdarzone tą wyjątkową cechą przekopują półki drogerii i przesiadują w fryzjerskich fotelach upodabniając się do Marcii Cross, Julianne Moore lub nieco bliższej mojemu pokoleniu Poli Raksy. Powtórzę raz jeszcze by być dobrze zrozumianym – rudy to nie charakter… rudy to kolor duszy i właśnie duszę na fotografii uwiecznić najtrudniej. A ja też z racji sentymentu fotografuję rude pasjami!
Portfolio fotografa: www.gregorlaubsch.com
Profil FB (obszerne i często aktualizowane portfolio):
https://www.facebook.com/pages/Gregor-Laubsch-Photography/305343702856181
Niektóre odnośniki na stronie to linki reklamowe.
OLYMPUS Pen E-P7 to stylowy aparat o dużych możliwościach. Kosztuje mniej niż dobry smartfon do…
Gimbal potrafi zapewnić świetne efekty na filmach, które bez niego są nieosiągalne. To może być…
Dobry i stylowy plecak na laptopa, aparat i drona? Na rynku jest wiele modeli, które…
Rynek kamer sportowych ma się dobrze. LAMAX X5.2 to kamera, która wyglądem przypomina GoPro. Kosztuje…
Za jedyne 99 zł możesz kupić drukarkę do zdjęć. Wszystko dzięki tej promocji, w której…
Na ten moment czekaliśmy za długo, ale w końcu nadszedł. Tanie obiektywy EOS RF pojawiły…
Wraz z naszymi partnerami stosujemy pliki cookies i inne pokrewne technologie, aby zapewnić jak najlepszą obsługę naszej strony internetowej. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane na urządzeniu końcowym. Używamy plików cookies, aby wyświetlać swoim Użytkownikom najbardziej dopasowane do nich oferty i reklamy oraz w celach analitycznych i statystycznych. Jeśli korzystasz z naszej strony internetowej bez zmiany ustawień przeglądarki, oznacza to, że nie masz nic przeciwko otrzymywaniu wszystkich plików cookies z naszej strony internetowej oraz naszych partnerów. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies.
Polityka Cookies