Funkcjonalność

Tryb zdjęć seryjnych

Użytkownicy E-PM1 mają do dyspozycji dwa tryby zdjęć seryjnych:

H – zdjęcia są zapisywane w pełnej rozdzielczości z ciągłym AF, z prędkością do 4 klatek na sekundę.

L – zdjęcia są zapisywane w pełnej rozdzielczości z ciągłym AF z prędkością do 3 klatek na sekundę.

W trybie zdjęć seryjnych wiele zależy od typu i klasy karty pamięci. W trakcie testów, korzystaliśmy z nośnika o klasie prędkości 4. Po ośmiu zdjęciach, bufor zapisu został zapchany i prędkość fotografowania wyraźnie spadła.

Szybkość działania

Aparat jest bardzo szybki – włączenie go zajmuje około 3 sekund (łącznie z odblokowanie obiektywu). Zdjęcie osłony optyki, trzeba już mierzyć we własnym zakresie, mając na uwadze indywidualną zręczność. Nie powinno to jednak trwać dłużej jak sekundę. Czas całkowitej zmiany ogniskowej również zależy od predyspozycji użytkownika, gdyż mechanizm w obiektywie działa wystarczająco płynnie i szybko.

Nastawy ręczne i RAW

Jedną z największych zalet E-PM1 jest obecność trybu nastaw ręcznych. Co prawda nie uświadczymy wysuniętego na obudowę pokrętła trybów, ale z PASMu możemy skorzystać wchodząc do cyfrowego menu. Dostęp w żadnym wypadku nie jest utrudniony. Z kolei miłośnicy cyfrowej ciemni z pewnością użyją opcji zapisu w formacie RAW. Aparat oferuje również opcję podwójnego zapisu (JPG + RAW).

W trybie nastaw ręcznych możemy żonglować praktycznie wszystkimi wartościami – czułością ISO, balansem bieli, pomiarem światła, siłą błysku, czy też stabilizacją obrazu. Możemy zatem niemal w 100% kontrolować efekt jaki otrzymujemy na zdjęciu.

Automatyka nastaw

Pomimo rozbudowanego trybu nastaw ręcznych, aparat nie został zaprojektowany jako narzędzie półprofesjonalne. To wciąż amatorska konstrukcja – dlatego też oferuje szeroki wachlarz funkcji automatycznych. Uruchamiając Menu, mamy do wyboru:

• Tryb ART – oprogramowanie optymalizuje wszystkie ustawienia, ale pozwala użytkownikowi wybrać jeden z sześciu efektów artystycznych.

• Tryb iAuto – oprogramowanie optymalizuje wszystkie ustawienia, ale pozostawia użytkownikowi możliwość zmiany kilku wartości w ograniczonym zakresie (nasycenie barw, ciepło barw, jasność, rozmycie tła, cyfrowa stabilizacja obrazu), a także pozwala uruchomić porady zdjęciowe.

• Tryb SCN – automatyczne ustawienia stosowane do trybu jednej z wymienionych scen:
  • Portret;
  • e-Portrait;
  • Krajobraz;
  • Krajobraz + Portret;
  • Sport;
  • Sceny Nocne;
  • Scena Nocna + Portret;
  • Dzieci;
  • Jasna Tonacja;
  • Ciemna Tonacja;
  • Tryb DIS (wykorzystanie cyfrowej stabilizacji obrazu);
  • Makro;
  • Makro – Przyroda;
  • Przy Świecach;
  • Zachód Słońca;
  • Dokumenty;
  • Panorama (zdjęcia trzeba łączyć ręcznie);
  • Sztuczne Ognie;
  • Plaża i Śnieg;
  • Efekt Rybie Oko;
  • Szeroki Kąt;
  • Makro (do robienia zdjęć z konwerterem);
  • Foto 3D.

• Tryb Filmowania – można do niego wejść z Menu, lub za pomocą wysuniętego na obudowę przycisku REC.

Efekty i tryb nagrywania filmów

Miłośnicy efektów artystycznych będą usatysfakcjonowaniu szerokim wachlarzem możliwości, jakie oferuje aparat japońskiego giganta. Mamy do wyboru 12 zdefiniowanych nastaw oraz miejsce na własne eksperymenty z kolorystyką. Poniższe zdjęcia testowe nie potrzebują raczej żadnego komentarza. Warto jednak uważać na tryb „Dramatycznej tonacji” – od HDRu można się uzależnić.

Tryb filmowy oferowany przez urządzenie Olympusa bazuje na kodeku AVCHD. Jak przystało na aparat z górnej półki, pozwala on skorzystać z rozdzielczości Full HD (60i, 17 lub 13 Mbps). Oczywiście możemy obniżyć standard do High Definition, czy też nawet do jakości 640 x 480 p. W tym przypadku będziemy mogli skorzystać z formatu AVI Motion JPG. Dzięki wbudowanemu, dwukanałowemu mikrofonowi, zapisane klipy będą miały dźwięk stereo.

Aparat pozwala na przybliżanie i zmianę ostrości w trakcie nagrywania filmu. Mechanizm jest wystarczająco cichy, aby zgrzyt i trzaski nie zostały wychwycone przez mikrofon. Ponadto warto wspomnieć o możliwości wykorzystania wspomnianych efektów artystycznych. W praktyce jednak zmniejszają szybkość rejestrowania filmu, przez co wygląda jak klip poklatkowy.

Jak widać na zamieszczonych poniżej filmach, aparat nie zawsze nadąża z wyostrzeniem obrazu po zmianie ogniskowej. Efekt szczególnie jest zauważalny podczas filmowania nocą, przy słabym oświetleniu.

Przykładowy film numer 1
Film zarejestrowany został przy świetle dziennym, przy ustawieniu: 1920×1080, 17 Mbps, 60i. Aparat w czasie nagrywania trzymany był ręku. Dźwięk: stereo. Format: MTS. Czas trwania: 25 sekund. Wielkość pliku wynikowego: 65,19 MB.

Przykładowy film numer 2
Film zarejestrowany został przy świetle dziennym, przy ustawieniu: 1920×1080, 17 Mbps, 60i, efekt fotografii otworkowej. Aparat w czasie nagrywania trzymany był ręku. Dźwięk: stereo. Format: MTS. Czas trwania: 22 sekund. Wielkość pliku wynikowego: 6,38 MB.

Przykładowy film numer 3
Film zarejestrowany został przy świetle dziennym, przy ustawieniu: 1920×1080, 17 Mbps, 60i. Aparat w czasie nagrywania trzymany był ręku. Dźwięk: stereo. Format: MTS. Czas trwania: 12 sekund. Wielkość pliku wynikowego: 29,93 MB.

Przykładowy film numer 4
Film zarejestrowany został przy świetle dziennym, przy ustawieniu: 1920×1080, 17 Mbps, 60i. Aparat w czasie nagrywania trzymany był ręku. Dźwięk: stereo. Format: MTS. Czas trwania: 35 sekund. Wielkość pliku wynikowego: 90,21 MB.

Przykładowy film numer 5
Film zarejestrowany został w nocy, przy ustawieniu: 1920×1080, 17 Mbps, 60i. Aparat w czasie nagrywania trzymany był ręku. Dźwięk: stereo. Format: MTS. Czas trwania: 30 sekund. Wielkość pliku wynikowego: 64,21 MB.